Merhaba efendim merhaba.
Ne çok zaman geçmiş buraya yazmayalı. Günlük tutmayı da bıraktım sayılır zaten, öyle anlık yaşamaya başladım sanırım. Oysa anılar güzel şeyler, en güzel şeyler.
Buraya yine bir şeyleri şikayet etmeye mi geldin dediğinizi duyar gibiyim ya da yanlış da duyuyor olabilirim. Bu pek önemli değil. Bir yerden başlayayım en iyisi. Olay şu ki en iyi arkadaşımla aram pek iyi değil. Hatta var olan bir aradan bile bahsetmek o kadar saçma ki, her neyse işte. Bu beni çok fazla yoruyor son günlerde, aklıma geldikçe bildiğin geriliyorum. Aslında gerilmekte sayılmaz, üzülüyorum bayağı. Ben hayatıma bir şekilde girmiş, değer verdiğim insanları kaybetmeye alışık değilim. Sevmiyorum yani. Bazı değerlerin bu kadar kolay yıkılacağına dair inancım yok, umarım olmazda ileri ki zamanlarda. Hani böyle bazen bağlar kopar, bir süre konuşmazsınız, karşılıklı trip falan atarsınız ama yok yani. O kadar da özgür ruhlu biri değilim. Sanırım o benim en iyi arkadaşım ve o bunu bilmiyor. Ve bana bilmediğim bir nedende kızgın ve aradaki soğukluğu atamıyoruz hiçbir şekilde. Puff, gerçekten içim eziliyor. Ne yapacağımı da pek bildiğim söylenemez ki bilsem harekete geçmiş olurdum çoktan. Zor bu arkadaşlıklar zor efendim, çok zor.
