Mesafeler Kimi Zaman İyidir

Merhaba sevgili okuyan merhaba;

Nasıl doluyum bir bilsen. Serdar Ortaç bile dinledim sabah sabah, yine hüznüm dağılmadı. Biri çıkıp "hööyt" dese, oturup bütün gün ağlarım.

İnsanın değer verdiği birisini kaybetmesi ne kadar acıymış meğer. Elinden hiçbir şey gelmemesi ne kadar aciz bir durummuş. Kendi kendime derdim hep "Ben güçlüyüm, hayatta ağlamam, üzülmem." gibisinden şeyler. Yok, denedim, olmuyor.

Evimden uzağım, orada neler oluyor bilmek istiyorum şu anda. Ama gidersem biliyorum ki her şey daha kötü olacak. Uzak kalmak iyi gelebilir belki.

Durum bu işte. Sanırım anlatmak istediklerimi de anlatamıyorum. Ve anlaşılmayı çoktan geçtim bugün. Kendimi normal bir insan zannederdim. Ama son günlerde herkesin "akışına bırak" dediği bir konuyu akışına bırakamadığımı gördüğümden beri anladım ki ben fazlaca kontrol seviyorum. Siz buna ister kontrol manyağı deyin ya da ne derseniz deyin. Duygularımı yaşayamıyorum demek yerine onları bastırmayı tercih ediyorum şu zaman içinde. En azından bir süre, kendim için.